تبلیغات
تبلیغات تبلیغات
  • خانهفرهنگ و هنر
  • کد خبر : 27511
  • تاریخ انتشار : ۱۹ مهر ۱۴۰۰ - ۱۲:۲۴
  • پ

    مردی ست می سراید، خورشید در گلویش …

    ۱۹ مهر زادروز محمدرضا شفیعی کدکنی است؛ زادروز م. سرشک؛ کسی که از دیار ادب و عرفانِ این سرزمین می گوید؛ ادیبی که تاریخ را برای کشفِ ریشه های این فرهنگ زیر و رو می کند، کسی که ما را به یادِ حافظ و مولانا می اندازد...

    به گزارش عصر گیلان، روزنامه همشهری با این مقدمه نوشت: «شفیعی کدکنی در آغار کار به سبک قدما شعر می‌سرود و پس از آن به سبک نیمایی روی آورد و با انتشار دفتر شعر «در کوچه های نیشابور» نام‌آور شد. به قول استاد غلامحسین یوسفی: «م. سرشک، افزون بر بهره مندی از قریحه و فطرت شاعری، در شعر خویش از دیدگاهی انسانی و اجتماعی سخن می‌گوید و چون از فرهنگ ایران و زبان فارسی بهره‌ور است، می تواند اندیشه ها، دریافت ها و پدیده های زیبای جهان شاعرانه خود را به صورت دلکش و پرتأثیر به ما عرضه کند.»

    اشعار دکتر کدکنی ‌غالبا رنگ ‌اجتماعی ‌دارد و اوضاع‌ جامعه‌ ایران ‌در دهه های‌ ۴۰ ‌و ۵۰ شمسی ‌در شعر او به‌ صورت‌ تصاویر، رمزها و کنایه ها جلوه‌گر است. شعر زیر یکی از این اشعار است.

    سفر به خیر

    «به کجا چنین شتابان؟»

    گون از نسیم پرسید:

    دل من گرفته زین جا، هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟

    همه آرزویم اما، چه کنم که بسته پایم

    به کجا چنین شتابان؟

    به هر آن کجا که باشد، به جز این سرا، سرایم

    سفرت به خیر اما تو و دوستی، خدا را

    چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی، به شکوفه‌ها، به باران

    برسان سلام ما را…

    شفیعی کدکنی از دهه ۶۰ به بعد، به پژوهش در تاریخ با رویکرد تصحیح متون ادبیات عرفانی روی آورد. وی معتقد است حرکت به‌ سوی مدرنیته بدون شناخت سنت دشوار است.

    به‌ گفته استاد قدمعلی سرامی «شفیعی از معدود ادیبانی است که در این روزگار از خودبیگانگی انسان‌ها در تنگناهای اقتصادی، زندگی خود را وقف معرفت ادبی کرده‌ است. کتاب هایی چون «صور خیال در شعر فارسی»، «شاعر آینه‌ها»، «گزیده غزلیات شمس» و صدها مقاله محققانه و نیز متون مصحح و منقح اسرارالتوحید و مختارنامه و … در کنار انبوهی از مجموعه های شعر، گواه عشق این مرد به فرهنگ آبگون و آتش‌سار این خاک و آب است. ما با بررسی مجموعه‌ آثار او متوجه می‌شویم با شاعری روبه‌روییم که در عین شناخت دیرینه ادب منظوم دری، نوگراست.»

    محمدرضا شفیعی کدکنی از سال ۱۳۴۸ تاکنون استاد دانشگاه تهران است. بدیع الزمان فروزانفر زیر برگه پیشنهاد استخدام وی نوشته بود؛ «احترامی است به فضیلت او.»

    در مهر ۱۳۹۸ در هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی هنر برای صلح، «نشان عالی هنر برای صلح» به سببِ بیش از نیم‌قرن تلاش در اعتلای فرهنگ و ادب پارسی به محمدرضا شفیعی کدکنی اهدا شد.

    در این روزگار که تشنگانِ فرهنگ و ادبِ این سرزمین، به‌دنبال ریشه‌های کهنِ این میراث می‌گردند، بدون شک استاد کدکنی یکی از ارزشمندترین قاصدهایی است که برای ما خبر از گذشته می‌آورد. این گنجینه ارزشمند، این استادِ بزرگِ ادب، امروز ۸۳ ساله شد.

    زادروزت بر همه عاشقانت فرخنده باد!»

    تیتر مصرعی است از شعر «مردی‌ست می‌سراید» از دفتر «خطی زِ دلتنگی».


    لینک کوتاه :
    کپی لینک

    مطالب مرتبط

  • تفکر و مکتب شهید جمهور در جامعه بسط داده شود ۰۴ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۳:۰۲
  • نظـر شما
    نظـرات کاربران برای این مطلب را دنبال کنید ...

    برای نمایش نظـرات کلیک کنید
      ۰ نظـر ثبت شده
    تبلیغات تبلیغات
    ویدیوها
    روایت تصویر