شهید رییسی اعتقاد عملی به گفتمان امام راحل داشت
امام جمعه فومن با بیان اینکه «شهید رییسی» اعتقاد عملی به گفتمان امام خمینی(ره) داشت، گفت: مردم رییس جمهوری می خواهند که به این گفتمان ها پایبند باشد.
«دو سال پیش مجری یک سلسله نشست در مورد مسائل اجتماعی بودم. در جلسه‌ای با حضور مقامی از قوه قضاییه و چهره‌ای دانشگاهی در خصوص لزوم حمایت از سوت‌زنان فساد حرف زدیم. سوت‌زن فساد کسی است که با محض آگاهی از شکل گیری یا رخ دادن فساد در هر حوزه‌ای مقامات قضایی را در جریان می گذارد. فارغ از مسئولیت اجتماعی بعضی اوقات نهادهای نظارتی مشوق‌های مالی هم برای این افراد در نظر می‌گیرند. مهمان برنامه بارها این جمله را تکرار کرد: با دستمال کثیف نمی توان شیشه را تمیز کرد.
مقصودش این بود که وقتی در یک ساختار افراد خودشان آلوده هستند انتظار این که بتوانند با فساد مبارزه کنند خیالپردازانه است. حرفش منطقی بود اما در پاسخ این سوال که نمی‌توانیم برای مبارزه با فساد فرشته استخدام کنیم و چطور افراد منزه را پیدا کرد وقتی ساختاری وجود دارد که در آن فساد تکثیر می‌شود جواب قانع‌کننده‌ای داشت. پاسخی که بتوان از آن به عنوان راهکاری «عملی» در شرایط حال حاضر کشور بهره گرفت.
این روزها بحث فساد در فوتبال و تبانی به‌ویژه در لیگ یک و دو داغ است. تصاویری وجود دارد که اکثر بینندگان را متقاعد می‌کند که جز شرط‌بندی و تبانی هیچ عامل دیگری نمی‌تواند رقم‌زننده آن باشد. فشار زیادی بر فدراسیون فوتبال وارد است که هم جلوی رخ‌دادن این اتفاقات را بگیرد، هم آن را اثبات و افشا کند و هم با متخلفان قاطعانه برخورد شود. رئیس فدراسیون فوتبال قول برخورد بدون تعارف داده است اما آیا می‌توان این کار را به‌تنهایی انجام داد؟ فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ قادر هستند ریشه این تخلفات را بخشکانند؟
برخی بازیکنان، مربیان و حتی داوران که زیست و ارتزاق‌شان از فوتبال است متهم شده‌اند که در این فساد دخیل هستند. همان کسانی که انتظار می‌رود دستمال سفید پاک‌کننده شیشه کثیف باشند خودشان قسمتی از معضل هستند.
این اتفاق خاص ایران نیست. رسوایی کالچوپولی در ایتالیا یا حتی تبانی داوران در فوتبال آلمان به عنوان دو کشور ممتاز در فوتبال جهان که لیگ‌های باکیفیتی دارند نشان داد که هر جا پای پول وسط بیاید آدم‌ها زانوهایشان سست می‌شود. نه از شعار برخورد قاطع می‌ترسند و نه آن قدر اهل زهد و تقوا هستند که از عذاب الهی خوف کنند. بازیکنی که قراردادش در یک لیگ ۶۰ میلیون تومان است وقتی پیشنهاد وسوسه‌انگیزی از سوی سایت‌های شرط‌بندی دریافت می‌کند که مثلا ۲۰ میلیون تومان بگیرد و در رقم‌خوردن یک نتیجه سهیم باشد احتمالاً به ۲۰ میلیون تومان بیشتر از شعار بازی جوانمردانه فکر می‌کند. البته که همه از این قماش نیستند و بازیکنان و مربیان شریفی هستند که تحت هیچ شرایطی تن به این رفتارها نمی‌دهند.
این اتفاقات از قبل وجود داشته و حالا به مدد نظارت رسانه‌ها امکان علنی‌شدن آن فراهم آمده و هیچ فدراسیونی به‌تنهایی قادر به برگرداندن دیو فساد به شیشه نیست. مگر روسای قوه قضاییه و نهادهای نظارتی و حسابرسی توانستند ریشه اختلاس بانکی را بخشکانند؟ آنجا ورودی و خروجی به ریال مشخص است و این همه سوراخ دارد، در فوتبال که گاهی امکان اثبات این که دروازه‌بان لیز خورده یا عمداً به توپ راه داده است که اثبات آن محال است، چطور می‌شود به‌راحتی این کار را کرد؟
وقتی اقتصاد یک کشور به هم ریخته شده، پول جای اخلاقیات را گرفته، نمودار مثل موشک در حال حرکت عمودی و آینده ناروشن است نمی‌توان با شعار جلوی فساد را گرفت. بنگاه‌های زیرزمینی شرط‌بندی همه جا ریشه دارند، بازیکنان وحتی گاهی مربیان و داوران را آلوده کرده‌اند و فدراسیون فوتبال اجازه و اختیار برخورد با آنها را ندارد چطور می‌شود از مبارزه بنیادین با فساد در فوتبال حرف زد. احضار و محرومیت چند بازیکن فقط مُسکن است، درمان نیست، برای این که متخلفان واقعاً احساس ناامنی کنند لازم است یک عزم ملی شکل بگیرد. نهادهای امنیتی و نظارتی و قضایی لازم است نه فقط مشارکت سلبی کنند بلکه به سمت فرهنگ‌سازی و پیشگیری بروند وگرنه گذاشتن تمام تخم مرغ‌های گندیده در سبد فدراسیون فوتبال نه منصفانه است و نه چاره کار.»
