تبلیغات
تبلیغات تبلیغات
  • خانهگوناگون
  • کد خبر : 6257
  • تاریخ انتشار : ۰۴ خرداد ۱۴۰۰ - ۰۰:۴۳
  • پ

    آیا دروغگویی کودکان نگران کننده است؟

    یک روانشناس، با بیان اینکه کودکان باید بتوانند با خیال راحت افکار و احساسات و رویاهایشان را بیان کنند، ادامه داد: اگر کودک در فرایند دروغ گویی مقاومت داشته باشد و این غیر واقعی حرف زدن سبب کاهش توانایی در عملکرد و رفتار و زندگی کودک شود، نگران کننده بوده و باید بررسی شود.

    به گزارش عصر گیلان، فرنوش حقانی پور دروغگویی را به معنی کتمان واقعیت دانست و اظهار کرد: اگر آگاهانه سخنی بگوییم که در واقعیت وجود خارجی ندارد، دروغ گفته ایم.

    وی با بیان اینکه دروغگویی در کودکان با بزرگسالان متفاوت است، افزود: کودکان هنوز به آگاهی کامل از رفتار و گفتار خود نرسیده اند و نمی توانند تخیل و واقعیت را منفک کنند لذا نباید به کودکان برچسب دروغگو بزنیم.

    این روانشناس، با اشاره به قدرت تخیل کودکان و حرف زدن اغراق آمیز آنان، تصریح کرد: کودکان بدون اینکه بدانند دروغ چیست و کدام حرف ها دروغ است، به گفتن حرف های غیر واقعی ادامه می دهند؛ البته این حرف های غیر واقعی گاهی برای فرار از واقعیت است.

    حقانی پور، دروغ های کودکان را اغلب خنده دار دانست که والدین متوجه غیر واقعی بودن آن حرف می شوند و اضافه کرد: کودکان رویاپردازی دارند و آنچنان در رویاهای خود غرق می شوند که بین واقعیت و دروغ مرز قائل نیستند، اما بعد از چهار سالگی تشخیص این تفاوت ها باید برای کودک امکان پذیر باشد و در غیر این صورت از نظر شناختی دچار اختلال شده است.

    وی از والدین خواست کودک خود را دروغگو خطاب نکنند و یادآور شد: کودکان داستان های من درآورده تعریف می کنند و نباید بر تخیل آنان نام دروغ بگذاریم؛ البته اگر کودک دروغ واضح بگوید نیز نباید تنبیه شود.

    این روانشناس، با بیان اینکه کودکان معمولا برای تنبیه نشدن واقعیت را کتمان می کنند و یا دیگران را مقصر جلوه می دهند، گفت: اگر کودک مرتکب خطایی شده و برای فرار از تنبیه دروغ می گوید، واکنش شدیدی به دروغگویی او نشان ندهید. به عنوان مثال اگر کودک چیزی را روی زمین ریخته خودتان اقدام به تمیز کردن آن کنید و از کودکتان کمک بخواهید، زیرا کودک باید احساس کند زمانی که کار بدی انجام می دهد می تواند به شما اطمینان کند.

    وی یکی از وظایف والدین را شناخت احساسات و رفتارهای کودکان دانست و تصریح کرد: خود والدین نیز باید مهارت های رفتاری را کسب کنند تا در هر شرایطی بتوانند بر احساسات خودشان مسلط باشند و در مقابل کودکان از این مهارت ها استفاده کنند.

    حقانی پور، ریشه دروغگویی کودکان را فرار یا تخریب دانست و اضافه کرد: دروغگویی یکی از نشانه های رشد کودک است، یعنی بخش های شناختی مغز در حال شکل گرفتن است و کودک مهارت های شناختی را کسب کرده، اما در صورت ادامه دار بودن این روند به مداخله روانشناس نیاز دارد.

    این روانشناس، با بیان اینکه کودکان باید بتوانند با خیال راحت افکار و احساسات و رویاهایشان را بیان کنند، ادامه داد: اگر کودک در فرایند دروغگویی مقاومت داشته باشد و این غیر واقعی حرف زدن سبب کاهش توانایی در عملکرد و رفتار و زندگی کودک شود، نگران کننده بوده و باید بررسی شود. متاسفانه برخی از کودکان فقط از مسیر دروغ گویی کارشان را پیش می برند و تفکیکی بین واقعیت و رویا ندارند که نشان دهنده مشکلات روانی پنهان همچون اختلال عدم تمرکز، بیش فعالی و دوقطبی و… است.

    وی با اشاره به نقش رفتارهای والدین در دروغ گویی کودکان، خاطرنشان کرد: برای درمان دروغگویی ابتدا باید علت دروغگویی را پیدا کنیم که گاهی ناشی از تحقیر و عدم توجه و سرکوب و تنبیه و انتقاد و تهاجم به شخصیت کودک است که موجب می شود دروغ بگوید.

    این روانشناس، از والدین خواست در مقابل دروغگویی کودکان تنبیه شدید را کنار بگذارند و گفت: در صورت مشاهده دروغگویی احساس و منطق کودک را بررسی کنید، زیرا کودک باید یاد بگیرد که گفتن واقعیت اشکال ندارد تا دروغ را کنار بگذارد.


    لینک کوتاه :
    کپی لینک
    منبع : ایسنا

    مطالب مرتبط

    نظـر شما
    نظـرات کاربران برای این مطلب را دنبال کنید ...

    برای نمایش نظـرات کلیک کنید
      ۰ نظـر ثبت شده
    تبلیغات تبلیغات
    ویدیوها
    روایت تصویر